Ćelija je temeljna jedinica svih živih organizama. Njeni sastavni dijelovi građeni su od molekula. Tipična ćelija ima promjer veličine tristotog dijela milimetra. Svaka ćelija predstavlja visoko organiziranu strukturu koja je odgovorna za oblik i funkciju organizma.
Odrasla osoba posjeduje 100.000.000.000.000 ćelija. Život ćelije ovisi od združene aktivnosti hiljada, a možda i stotina hiljada različitih proteinskih molekula.
Protoplazma je osnovna supstancija svih živih ćelija. To nije jednolična materija, već mješavina mnogobrojnih hemijskih jedinjenja, sistem supstancija koji može da se hrani i razmnožava sopstvenom snagom. Enzimi su djelotvorne supstancije koje omogućavaju izmjenu materije u ćeliji, a da se pri tome uopće ne mijenjaju. Oni se sastoje od dugih lanaca aminokiselina. Redoslijed pojedinih sastavnih dijelova odlučuje o radnoj sposobnosti pojedinih enzima.
U jedru ćelije se nalazi molekula DNK, centralna evidencija sa svim uputstvima za uređenje i pogon čitavog organizma.
Dezoksiribonukleinska kiselina (DNK) ima oblik dvostruke spirale. Redoslijed nukleotida duž ovih niti predstavlja jezik života. Za vrijeme reprodukcije, spirale se pomoću posebnog proteina razdvajaju, a zatim obje polustrane sintetiziraju istovrsnu kopiju one druge iz nukleotidnog građevnog materijala koji pliva u viskoznoj tekućini ćelijske jezgre. Osim što može praviti kopije same sebe, DNK usmjerava aktivnost ćelije (to zovemo metabolizam) na taj način da sintetizira drugu nukleinsku kiselinu RNK, koja je glasnik koji izlazi izvan jezgre na periferiju gdje kontrolira izgradnju nekog enzima i to u pravo vrijeme i na pravom mjestu. DNK u ćeliji „zna“ šta treba da se uradi, a RNK prenosi u ostale dijelove ćelije „uputstva“ dobivena od DNK. Kad je sve gotovo napravljena je jedna enzimska molekula koja zatim upravlja nekim određenim detaljem ćelijskog sistema.
Ljudska DNK ljestvica dugačka je milijardu nukleotida. Najveći broj kombinacija nukleotida je besmislen. One bi, naime, izazvale sintezu proteina koji ne obavlja nikakvu korisnu funkciju. Samo jedan izuzetno mali broj molekula nukleinske kiseline je od koristi za ovako složen oblik života kakav je čovjek. Pa ipak je broj korisnih kombinacija nukleinskih kiselina zapanjujuće velik, vjerovatno daleko veći od ukupnog broja protona i elektrona u univerzumu.
Približna starost živih bića na Zemlji
– Spužve – preko 580 miliona godina
– Ribe/protoribe – 420 miliona godina
– Kopnene biljke – 420 miliona godina
– Vodozemci – 360 miliona godina
– Kukci – 330 miliona godina
– Gmizavci – 300 miliona godina
– Četinari – 270 miliona godina
– Sisari – 210 miliona godina
– Ptice, cvijeće – 150 miliona godina
99% atmosfere je organskog porijekla. Nebo je napravljeno životom.