Krajem XX vijeka dovršeno je mapiranje ljudskog genoma. Čovjek je, konačno, ostvario svoj veliki san, postao je apsolutni gospodar života i smrti!? Slaveći „pobjedu“ nad Knjigom postanka i zamišljajući vlastiti raj koji si je namjeravao stvoriti, zaboravio je na plameni mač i kerubine, bića koja stražare nad stazom koja vodi k stablu života!
O „stablu života“ naučnici misle ovako.
Skup svih gena koje posjeduje neko živo biće naziva se genom. Geni određuju strukturu i funkciju svih sastavnih dijelova tijela i mozga živih bića. To su recepti za pravljenje proteina. Sve ćelije od kojih se sastoje tijelo i mozak živih bića posjeduju istu količinu naslijeđenih gena, a različitim ih čini kombinacija gena koja je u njima aktivna.
Genom čovjeka sastavljen je od 23 para hromozoma. Hromozomi se sastoje od gena u DNK lancima. Svaki hromozom u sebi sadrži samo jednu DNK molekulu. Svaka vrsta živih bića ima svoj vlastiti broj hromozoma (diploidni broj).
DNK i RNK molekule su nukleinske kiseline i obje su nađene u jedrima svih ćelija, s tim što se RNK molekule nalaze i u citoplazmi. DNK molekula se sastoji od dva lanca nukleotida koji se uvijaju jedan oko drugog, gradeći tako oblik koji se zove dvostruka spirala. Redoslijed nukleotida duž ovih niti predstavlja jezik života. Kombinacija bilo koje tri od četiri različite vrste nukleotidnih baza gradi kodne jedinice. Složene u gene, kodne jedinice diktiraju red neke od dvadeset različitih vrsta aminokiselina koje formiraju protein. RNK molekula se sastoji od jednog lanca nukleotida i liči na uzdužno raspolovljene ljestve.
Svaka ćelija posjeduje kompleksan sistem za čitanje i prevođenje nasljedne informacije gena u strukturu proteina. Proteini kontroliraju sve funkcije u organizmu. U saradnji s RNK molekulama i uz pomoć programiranih sistema za kontrolu gena i za korekciju kopiranja gena, oni omogućavaju proces kopiranja DNK molekula kojim se osigurava kontinuitet žive tvari. Za vrijeme reprodukcije, spirale DNK molekula se uz pomoć posebnog proteina razdvajaju, a zatim obje polustrane sintetiziraju istovrsnu kopiju one druge, iz nukleotidnog građevnog materijala koji pliva u viskoznoj tekućini ćelijske jezgre. Osim što mogu praviti kopije same sebe, DNK molekule usmjeravaju aktivnost ćelije (metabolizam). To rade tako što sintetiziraju drugu nukleinsku kiselinu, informacionu RNK, glasnika koji izlazi izvan jedra ćelije na periferiju, gdje kontrolira izgradnju nekog enzima, i to u pravo vrijeme i na pravom mjestu. Kodiranu informaciju koju je preuzela od DNK molekule RNK molekula prenosi ribozomima koji „čitaju“ kodove i na korektan način spajaju aminokiseline i sintetiziraju odgovarajuće proteine. Enzimi su djelotvorne supstance koje omogućavaju izmjenu materije u ćeliji, a da se pri tome oni sami uopće ne mijenjaju. Oni se sastoje od dugih lanaca aminokiselina. Redoslijed sastavnih dijelova odlučuje o radnoj sposobnosti pojedinih enzima.
Ljudska DNK ljestvica dugačka je oko milijardu nukleotida. Najveći broj kombinacija nukleotida je besmislen, što znači da bi one izazvale sintezu proteina koji ne obavlja nikakvu korisnu funkciju. Samo jedan izuzetno mali broj kombinacija nukleotida je od koristi za funkcioniranje složenih oblika života kakav je čovjek. Pa ipak je broj korisnih kombinacija toliko velik da vjerovatno višestruko nadilazi ukupan broj protona i elektrona u univerzumu!