Prirodni sistem vrijednosti odnosi se samo na aktivno, manifestovano, energetsko/materijalno postojanje jer sva iskustva, tj. znanja se odnose na njega, pošto u neaktivnom, nemanifestovanom stanju nema kretanja, nema dešavanja, a time ni bilo kakvog sticanja iskustva, ni osjećanja dobra ili zla. A s obzirom da je fizičko postojanje uslovljeno naprezanjem i kretanjem subjekata (čestica i dijelova svijesti) kao živućih i svjesnih elemenata i da su dobro i zlo ovisni o kvalitetu njihovog kretanja i djelovanja, od kojih haotično ima značenje zla, a organizovano, dobra, to je logično da samo organizovano kretanje ima univerzalnu vrijednost i da je ono suština prirodnog sistema vrijednosti.
Dokaz tome je cijela priroda u kojoj su sve materijalne forme (atomi, nebeska tijela i njihovi sistemi, te ćelije, biljke, životinje i ljudi) samo sistemi organizovanog kretanja i djelovanja subjekata (čestica i dijelova svijesti) i ništa drugo. Nama ostaje samo da otkrijemo i nabrojimo sva ona zajednička pravila koja važe za sve sisteme kretanja u prirodi, koja se moraju poštovati da bi se jedan sistem mogao smatrati savršeno organizovanim sa značenjem sredstva koje maksimalno omogućuje prevazilaženja nezadovoljstva/zla, a ostvarenja zadovoljstva/dobra. Da bi onda zbirku tih pravila na kraju proglasili znanjem, tj. prirodnim zakonom, odnosno, univerzalnim, prirodnim sistemom vrijednosti.