Ne bih se složio da energija postoji u svojstvu prvog i apsolutnog uzroka svijeta, s obzirom da se energija po svojoj definiciji svodi samo na sposobnost vršenja rada i da kao takva ne može uzrokovati ništa, već ono koje iza energije stoji, odnosno, ono koje ima sposobnost da taj rad vrši, što mi čulno opažamo kao energiju tek u trenutku kada se to koje postoji pokrene i počne da vrši rad. Kao takvo, ono postoji kao prvo u svojstvu uzroka, a energija je nešto što iz njega nastaje tek kasnije njegovim naprezanjem, kretanjem, tj. radom i ima značenje drugog, odnosno, značenje posljedice.
Drugim riječima, rad, bilo kakav, sam po sebi nema značenje postojanja. Značenje postojanja ima onaj koji ima sposobnost da taj rad vrši. U tom smislu, tako, na primjer, možemo reći da trčanje kao radnja i energija ne postoji, već trkač koji trči; da misao ne postoji, već mislilac koji misli; da muzika ne postoji, već muzičar koji muzicira, da informacije (znanja) ne postoje već onaj koji znanje zna, da gravitacija ne postoji već onaj koji ima sposobnost da gravitira; da toplota/hladnoća ne postoje, već onaj koji ima sposobnost da se zagrijava/hladi; da dobro/zlo ne postoje već onaj koji ima sposobnost da osjeća dobro/zlo itd.